Pełna reporterskiej pasji i oryginalnych obserwacji opowieść o barwnym i trudnym do przeniknięcia świecie pakistańskiego islamu, a szczególnie jego mistycznego, bardzo żywego w tym kraju odłamu – sufizmu.
Autor odwiedza rodzinę Sainów – bębniarzy z Lahore, którzy grają tradycyjną muzykę podczas sufickich ceremonii religijnych – i zanurza się coraz głębiej w różnorodność muzułmańskiego świata, tego konserwatywnego i tego postępowego, tego racjonalnego i tego poszukującego prawdy w doświadczeniu mistycznym.
Unikając ograniczającej i obciążonej stereotypami perspektywy przybysza z Zachodu, Max Cegielski ukazuje odcienie pakistańskiej religijności i tradycyjnej kultury, przedstawia jej przywódców i opiekunów duchowych, mędrców sprzed wieków, ascetów i świętych, przy których grobowcach wciąż gromadzą się wierni, by wpadać w modlitewny trans.
Tego świata nie da się ogarnąć od razu. Cegielski wraca zatem wielokrotnie do braci-bębniarzy, uczestniczy wraz z nimi w pielgrzymkach i uroczystościach, za każdym razem odkrywa nowy fragment prawdy o nich i ich rzeczywistości. Te powroty to zarazem metafora całego kontaktu z Pakistanem – obcym i egzotycznym przy pierwszych spotkaniach, stopniowo otwierającym się i coraz bardziej przystępnym przy kolejnych podróżach.
